شیر بالانسینگ، به عنوان یک ابزار، وظیفه کنترل جریان طراحی و بالانس انشعابات را در مدارهای هیدرونیک به عهده دارد.

امروزه در بسیاری از پروژه های داخل کشور، از روشهایی مانند اجرای لوله کشی برگشت معکوس، جهت متعادل سازی افت فشار مدارهای فرعی استفاده می شود. لازم به ذکر است این روش، علیرغم بهبود وضعیت توزیع سیال در مدار، به دلایلی نظیر محدودیت های طراحی، سایزینگ محدود لوله های موجود و خطاهای مهندسی و نصب و اجرا، قادر به کنترل دقیق جریان طراحی در انشعابات و ترمینالهای حرارتی نخواهد بود.

جهت جبران عدم توزیع مناسب دبی در مدار، باید از انرژی بیشتری شامل افزایش و یا کاهش دمای سیال در زمستان و تابستان و یا افزایش دبی کل استفاده نمود که در این صورت اتلاف شدید انرژی و استهلاک سیستم توزیع، امری اجتناب ناپذیر خواهد بود.

در بسیاری از موارد حتی با صرف انرژی بیشتر، تعدادی از فضاها هیچگاه به دمای مطلوب نخواهند رسید.

استفاده از شیرهای بالانسینگ می تواند، متضمن تحویل دبی طراحی به انشعابات و ترمینالهای حرارتی و همچنین عملکرد کلیه تجهیزات سیستم تهویه در بالاترین راندمان باشد.

در حالت کلی سه نسل از شیرهای بالانسینگ، تاکنون ابداع و در ساختمانهای مختلف به کار گرفته شده اند:

1. شیر بالانسینگ دستی: با اوریفیس ثابت و کاربرد در سیستمهای حجم ثابت

2. شیر بالانسینگ اتوماتیک مستقل از فشار: با اوریفیس متغیر و کاربرد در سیستمهای حجم ثابت و حجم متغیر

3. شیر کنترل مستقل از فشار (picv): کاربرد در سیستمهای حجم متغیر با امکان قطع، وصل و تنظیم اتوماتیک جریان